Τhe Beaver (2011)

Πιθανός εναλλακτικός τίτλος «Η Ζωή του Μελ Γκίμπσον όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν». Ακόμα πιό απλά? Η καθημερινότητα ενός μανιοκαταθλιπτικού, κατ΄ουσίαν δυστυχισμένου άνδρα, ο οποίος μετά από μία (?) αποτυχημένη προσπάθεια αυτοκτονίας, βρίσκει στα σκουπίδια μία καφετί κούκλα, η οποία αναλαμβάνει το δύσκολο ρόλο του να βγάλει στην επιφάνεια τον παλιό καλό του εαυτό, πράγμα που οι γιατροί έχουν αποτύχει να κάνουν με οποιαδήποτε μορφή θεραπείας πραγματικότητα. Με την εμφάνιση λοιπόν του (more than Eager) «Beaver», ο προβληματικός πατέρας, καταφέρνει και έρχεται ξανά σε επαφή με την οικογένειά του, καταξιώνεται επαγγελματικά, χωρίς όμως ποτέ να έρχεται στο σημείο της συνειδητοποίησης του προβλήματος που αντιμετώπιζε. Και τότε, εντελώς ξαφνικά…

«Ο Κάστορας» αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Jodi Foster η οποία φτιάχνει μία εξαιρετικά γλυκιά και ανθρώπινη ταινία, περνώντας μέσα από την καφετί μικροσκοπική κούκλα που δεν αποχωρίζεται στιγμή από το χέρι του ο Gibson τα πιό αισιόδοξα αλλά και σκληρά μηνύματα. Και ενώ στην αρχή δε μπορείς παρά να ταυτιστείς με την προβληματική φύση του ήρωα και να δεις με συμπάθεια την προσπάθειά του να επανακτήσει τον χαμένο του εαυτό, στο τέλος βρίσκεις τον εαυτό σου συντετριμμένο από την τελική εξέλιξη και με τα χέρια σου να κρύβουν το πρόσωπο. Η ερμηνεία του Mel Gibson είναι άριστη μιάς και λογικά δε θα δυσκολεύτηκε και πολύ παίζοντας τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ τις στιγμές που υποδύεται τον κάστορα, και ειδικά όσο η ταινία εξελίσσεται αγγίζει το άριστα. Η Jodi Foster είναι γλυκύτατη στο ρόλο της υποστηρικτικής μητέρας, τα δύο παιδιά ερμηνεύουν τυποποιημένους ρόλους πλέον σε τέτοιου είδους ταινίες (Good Cop, Bad Cop) ενώ σε εμφάνιση έκπληξη η (αγαπημένη μου) Jennifer Lawrence υποδύεται το προβληματικό αντικείμενο του πόθου του μεγάλου γιού της οικογένειας (ένας ρόλος σίγουρα πολύ εύκολος για το ταλέντο της). Τίποτα υπερβολικό εκτός ίσως από το σταθερά φανταστικό πρόσωπό της (ίσως η μόνη φεγγαρομούρα στην ιστορία της ανθρωπότητας που δε βρίσκω τίποτε το αρνητικό πάνω της αν και ούσα φεγγαρομούρα!).

ΣΤΙΓΜΗ ΟΣΚΑΡ: Το ρόλλερκόστερ πάνω στο οποίο σε ταξιδεύει καθ όλη τη διάρκειά της η Foster από τη χαρά στη λύπη και από την αισιοδοξία στο τέλμα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και κάτι το οποίο πρέπει να της πιστωθεί. Επίσης το τρυκ με τις δύο φωνές του Gibson όταν μεταλλάσεται από τον εαυτό του στον κάστορα κρίνεται από τη γεύση που σου αφήνει στο τέλος η ταινία, απόλυτα επιτυχημένο.

ΣΤΙΓΜΗ ΧΡΥΣΟΥ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟΥ: Σε κάποιες στιγμές το σενάριο γίνεται εξαιρετικά μελό, αλλά αυτές είναι και οι σκηνές που προετοιμάζουν την ταινία για το άλμα του ήρωα προς τη λύτρωση, οπότε με το που έπεσαν οι τίτλοι τέλους αναγνώρισα την ουσία της κίνησης αυτής και δεν το χρέωσα στα αρνητικά της ταινίας (Θεέ μου τί καλός και συγκαταβατικός άθρωπος που χω γίνει!).

ΜΟVIE TRIVIA: Η ταινία είχε προγραμματιστεί να κάνει την πρεμιέρα της την άνοιξη του 2011 αλλά η δικαστική διαμάχη του Gibson με τις «χειλούμπες» της Oksana (σ αγαπώ) Grigorieva πήγε τα πράγματα αρκετά πίσω.

ΔΕΙΤΕ ΤΗ: Δε θα χάσετε τα λεφτά σας, η ταινία επιτελεί στο ακέραιο το σκοπό της.

Rating: Όλα τα αστεράκια ο κάστορας μετά το σεξ!