Αυτές είναι οι 10 Χειρότερες Ταινίες για το 2011.

Ξεκινάνε σε δύο μόλις μέρες τα #Blogoscars και οι διοργανωτές βάλθηκαν φέτος να μας βάλουν να τρέχουμε (αύριο με το καλό θα δούμε το Hugo και στις 17 ξεκινάει η ψηφοφορία…) παρόλα αυτά έχουμε άπλετο χρόνο να ασχοληθούμε λίγο με τις ταινίες που μας έκαναν να γελάσουμε με την καρδιά μας με το δήθεν σενάριο, να κλείσουμε και να ξανανοίξουμε από φιλότιμο το DVDPlayer λόγω των άθλιων ερμηνειών, να μετανιώσουμε την ώρα και τη στιγμή που ασχοληθήκαμε μαζί τους.

Η Αντίστροφη μέτρηση για τις 10 Χειρότερες ταινίες της Χρονιάς ξεκινάει!

Νο10. Τhe Twilight Saga: Breaking Dawn Part 1

Γιέαπ. Θα έχει και Part 2. To πιο θλιβερό Saga στην ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου δε θα μπορούσε να λείπει από τη συγκεκριμένη λίστα και δε νομίζω να λείπει γενικά από καμία λίστα μιάς και ήταν μακράν η πιο αδιάφορη περιπέτεια αγάπης και αιώνιας πίστης του 20 και 21ου αιώνα μαζί! Αν και το «αιώνιας πίστης» δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα μιας και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, το σάγκα (χαχαχαχα) θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί μέσα σε 60 λεπτά μάξιμουμ αφού όλο τον υπόλοιπο χρόνο (ο οποίος υπερβαίνει εύκολα τις 8 ώρες!) το κακοζευγαράκι της κοψοχρονιάς δεν σταματάει να ανταλλάζει ηλίθια βλέμματα πόθου και ανεκπλήρωτου έρωτα, δημιουργώντας ένα αίσθημα αμηχανίας στην αρχή, ένα δυνατό πειναλάκι κάπου στη μέση και το απόλυτο νευρικό γέλιο στο τέλος. Και πραγματικά απορώ πως είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πάει 5 διαφορετικές φορές μέσα σε πέντε χρόνια στο σινεμά για να δουν την ίδια ακριβώς ταινία! Για να τελειώνουμε. Κάποια στιγμή αυτό το ανούσιο ηλίθιο παραμυθάκι με το γκομενοβαμπιρ και την κακομούτρουλη γκομενίτσα του (πανάθεμα την ώρα, κατάρα τη στιγμή που κουτελώσανε και μπλέξαμε όλοι μας χωρίς να φταίμε) πρέπει να τελειώνει. Χτες αν γίνεται.

Νο9. 30 Minutes or Less.

Γράμμα προς τον φίλο Jesse Eisenberg.

Δε γίνεται το 2010 να πρωταγωνίστησες στην καλύτερη ταινία της χρονιάς, με τους καλύτερους συντελεστές της χρονιάς, να μπαίνεις στο 2011 με τις καλύτερες προοπτικές, να δανείζεις τη φωνή σου στο πολύχρωμο Rio και να κλείνεις τη χρονιά σου παρέα με τον πανηλίθιο Danny McBride. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Πας και παίζεις τον πιτσαδόρος που αγαπάει την αδερφή καθηγητή και μετά από μία γελοία αφορμή, αναγκάζεται να ληστέψει μία τράπεζα για να παραδώσει τα λύτρα και να σώσει τη ζωή του και τη ζωή των φίλων του. Και εντάξει, σεναριακά δεν περιμέναμε κάτι το απίθανο αλλά οι διάλογοι της ταινίας είναι για κλάματα. Ναι, ο Aziz Ansari, ο Tom Haverford του μαγευτικού Parks and Recreation είναι αστείος, ο Danny όμως είναι με μία λέξη Γελοίος. Δεν ήταν κωμωδία αυτό στο οποίο πρωταγωνίστησες, δεν ήταν αστείο με κανέναν τρόπο και σου έδινε την εντύπωση ως θεατής πως κάτι δε πάει καλά… Ήταν σα να βλέπεις τον Mark Zukenberg να μοιράζει πίτσες ενώ ξέρεις ότι αυτός ο τύπος έφτιαξε το Facebook.

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου και εύχομαι ειλικρινά η επόμενή σου ταινία να είναι κάτι καλύτερο. Αν και το Μηδέν, πολύ εύκολα μπορείς να το ξεπεράσεις και με έναν Άσσο οπότε δεν προβλέπω ότι θα δυσκολευτείς ιδιαίτερα.

No8. Catch 44.

Ένας Bruce Willis για μία ακόμα φορά στα χειρότερά του. Το περίμενες θα μου πεις. Έλα σου ντε όμως που παίζει και ο Forest Whitaker και λες «δε μπορεί, θα το πάρω το κάτι παραπάνω». Καλά το κατάλαβες. Στο τέλος δεν παίρνεις το παραμικρό. Το Catch 44 είναι η ταινία που ξεκίνησα με την καλύτερη των προθέσεων και δίχως καμία ένσταση ή καχυποψία μέσα στο 2011 και κόντεψα να την ολοκληρώσω Ιανουάριο του 2012 μιας και στο μεσοδιάστημα τη σταμάτησα πάνω από είκοσι φορές αλλά λυπόμουν συνέχεια το χρόνο που είχα διαθέσει και έτσι ξαναπάταγα το Play. Μία ληστεία, ένας σκοτεινός μπράβος εγκέφαλος, ένας καλοκάγαθος αστυνομικός, δύο παρτσακλές χαζογκόμενες και καμία δεκαπενταριά νεκροί σε ένα φαστφουντάδικο. Ψέμματα. Στο μεσοδιάστημα βλέπεις και ορισμένα flash back από τα οποία όμως δε βγαίνει κανένα νόημα. Μία προσπάθεια για ένα Reservoir Dogs χωρίς σενάριο, σκηνοθέτη και ηθοποιούς. Πως σου ακούγεται? Άθλιο? Ε, αν το δεις θα σου φανεί ακόμα χειρότερο. Η πρώτη μου ταινία που πήρε για κριτική 1* μέσα στη χρονιά.

Όπως και να το κάνεις, είναι και αυτό μία πρωτιά.

No7. What’s Your Number.

Καλύτερα να με χτυπούσε κεραυνός καταμεσής στον Ατλαντικό Ωκεανό περιτριγυρισμένος από πιράνχας και νηστικούς καρχαρίες. Πρωταγωνιστές ο Chris Evans και η Anna Faris. Και εδώ θα μου πεις, «μα καλά δεν το περίμενες»? H αλήθεια είναι ότι τα πέντε πρώτα λεπτά, προσπαθούσα να θυμηθώ που την είχα ξαναδεί, το έκτο θυμήθηκα ότι είχε πρωταγωνιστήσει με τεράστια «επιτυχία» στις επικές υπερπαραγωγές γέλιου Scary Movie 1, Scary Movie 2, Scary Movie 3, Scary Movie 4, Scary Movie 2036 κτλ και από το 7ο λεπτό και μέχρι το τέλος είχε παγώσει το πρόσωπό μου από τις ανούσιες γκριμάτσες και τα άναρθρα επιφωνήματά της. To story? Νεαρή Νεουορκέζα Μπίμπο συνειδητοποιεί ότι έχει «κοιμηθεί» με 19 γκόμενους και αποφασίζει ότι δε θα στρογγυλέψει το νούμερο (τι στοίχημα πας ότι θα το πιάσει το 20αρικάκι…?) αλλά μέσα από αυτούς τους 19 θα βρει τον άντρα που θα παντρευτεί. Στην προσπάθειά της αυτή, σύμμαχός της είναι ο Chris ο οποίος όπως καταλαβαίνεις χαλάει τη φιλία τους μιας και σιγά σιγά την ερωτεύεται και αποφασίζει ότι θέλει να τον παντρευτεί. Χωρίζουν τους δρόμους της, αυτή αποφασίζει να παντρευτεί κάποιον άλλο, μετά το μετανιώνει, αυτός την έχει ξεχάσει, την ξαναθυμάται και στο τέλος παντρεύονται. Ουπς spoiler! #not

Ναι. Θα μπορούσε εύκολα να είναι το Scary Movie 5

Νο6. Limitless.

Την ταινία την είδαμε μεγάλη παρέα σε DVD σε φιλικό σπίτι παρέα με 3-4 εκπληκτικά trolls! Δόξα το Θεό να λέμε μιας και είχαμε τη δυνατότητα να το σταματήσουμε στα εικοσάλεπτο δίχως τα τρολλάκια να έχουν την παραμικρή συμβολή σε αυτό. Κρίμα γιατί είχε το πιο «πολλά υποσχόμενο» trailer για το 2011, κρίμα για τον Neil Burger σκηνοθέτη του «Illusionist» από τον οποίο περιμέναμε πολλά, κρίμα για τον Bradley Cooper ο οποίος μετά τη «Φασόλα» του «Hangover 2» θα μπορούσε να έχει κλείσει ικανοποιητικά το 2011 αλλά η προσπάθειά του δυστυχώς χτύπησε δοκάρι. Μέχρι λίγο πριν το μισάωρο, ομολογώ ότι η «Απόλυτη Ευφυΐα» κυλάει σχετικά ομαλά, από την ώρα και μετά όμως που «το χάπι» αρχίζει να παρουσιάζει προβλήματα, η ταινία ξεκινάει και μπάζει από παντού. Αστεία και απόλυτα προβλέψιμη η παρουσία του «πολύ» Robert De Niro με το τέλος της ταινίας να διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις το βραβείο για το «Χειρότερο Τέλος Ταινίας τα τελευταία 50 χρόνια»! Δηλαδή για όνομα του Θεού, ο τύπος ήπιε αίμα από το πάτωμα και κέρδισε τις δυνάμεις του για να νικήσει τον τελικό κακό…

Λυπήσου μας ρε Brad.

Aυτά δε γίνονται ΟΥΤΕ ΣΕ VIDEO GAME!

No5. Trespass.

Εντάξει, έχω σηκώσει το δεξί μου χέρι ψηλά και έχω αναλάβει την πλήρη ευθύνη των πράξεών μου. Γιατί όπως και να το κάνεις, όταν βάζεις να δεις ταινία με τον παντελώς ατάλαντο Ni.colas Cage που από το ρόλο του στο «Air Force One» παίζει διαρκώς τον ίδιο ρόλο και την «Προστάτιδα του Μπότοξ» Ni.cole Kidman που έχει πλέον ΜΙΑ μόνο γκριμάτσα και τη χρησιμοποιεί «πλύνε βάλε» παντού, δεν μπορείς παρά να περιμένεις ένα αισθητικό αποτέλεσμα του Νi.Colου. Το IMDB παρουσιάζει την υπόθεση ως εξής: «As they’re held for ransom, a husband and wife’s predicament grows more dire amid the discovery of betrayal and deception.» Η δική μου έχει ως εξής. «Βλάκα Νίκολας από την πρώτη σκηνή μαντέψαμε τι θα συμβεί στο τέλος, Νικόλ σταμάτα να ουρλιάζεις σε λούπα και είτε ξεκίνα να μελετάς σοβαρά τα σενάρια πριν βάζεις την υπογραφή σου είτε ασχολήσου με τις ταριχεύσεις, μιας και πλέον διαθέτεις το απόλυτο KnowHow». To poster της ταινίας βέβαια είναι σχεδόν εφάμιλλο της ποιότητάς της, μιας και αν το συναντήσεις τυχαία μπροστά σου, νομίζεις ότι πρόκειται για remake του «Mary Shelley’s Frankenstein». Μην το Δεις. Ή καλύτερα δες το.

Είναι εύκολα η καλύτερη «Κωμωδία της Χρονιάς».

No4. Source Code.

Το απόλυτο Χάος. O απίστευτα συμπαθής Jake Gyllenhaal του υπέροχου «Love and Other Drugs» πρωταγωνίστησε μονάχα σε μία ταινία μέσα στο 2011 και έμελλε να είναι η πλέον αμφιλεγόμενη της χρονιάς. Νεαρός Στρατιώτης που έχει πεθάνει στον πόλεμο τοποθετείται μέσω μίας χωροχρονικής «σκουληκότρυπας» σε ένα τρένο όπου και αναλαμβάνει να ανακαλύψει τον βομβιστή και να γλιτώσει τις ζωές των «ζωντανών» συνεπιβατών του (είπαμε, αυτός έχει πεθάνει). Ωραία ιδέα, αλλά τα πάμπολλα προβλήματα ξεκινάνε να εμφανίζονται από την πρώτη κιόλας φορά που πεθαίνει στο πλαίσιο της «εκπαίδευσής» του. Αλλεπάλληλα πισωγυρίσματα, κάποιοι κυριολεκτικά ανούσιοι θάνατοι, σε κάποια φάση ο Jack ξεκινάει να θυμάται ποιός είναι, η φίλη του στο κομπιούτερ αναλαμβάνει να τον βοηθήσει και όλα γίνονται στο μισάωρο ένας δυσνόητος και πολύπλοκος αχταρμάς από τον οποίο δε βγαίνει η παραμικρή άκρη. Ένας συνδυασμός της καρέκλας του τέλους του Matrix με το γνωστό από άπειρες ταινίες ταξίδι στο χρόνο μέχρι την τελική λύτρωση (έλα που δεν το περίμενες). Η αλήθεια είναι ότι το 7,5 του IMDB δείχνει ότι σε πολλούς άρεσε.

Sorry Jake αλλά μιλάμε για την «Απόλυτη Πατάτα».

No3. Wrecked.

O Adrien Brody παθαίνει ένα ατύχημα.

Και εμείς άλλο ένα.

Δύο ατυχήματα.

Ο Αdrien Brody έχει παραισθήσεις και δε θυμάται.

Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε παραισθήσεις.

Και μπορεί να μη θέλουμε, αλλά είμαστε καταδικασμένοι να θυμόμαστε.

Adrien Brody.

ΓΕΛΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ!

No2. Your Highness.

Υπάρχουν ταινίες που συναντάς σε κάποια στιγμή της ζωής σου στο δρόμο σου και σε κάνουν να αναρωτιέσαι πράγματα. Μία από αυτές τις ταινίες, δυστύχησα να συναντήσω φέτος στο δρόμο μου, και η αλήθεια είναι με έβαλε σε άσχημες σκέψεις. Και ναι μεν ο Danny McBride έχει την τύχη να βρίσκεται σε ΔΙΠΛΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ στο συγκεκριμένο Top10 για «Χειρότερος Ηθοποιός τηε Γενιάς του» μιας και τον θεωρώ απίστευτα υπερεκτιμημένο σαν κωμικό και παντελώς ατάλαντο αλλά η συμπρωταγωνίστριά του ήταν αυτή που κόντεψε να με στείλει στο γιατρό. Διότι να ήταν η οποιαδήποτε δευτεράντζα, να πω οκ, αλλά η Νathalie Portman ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ το Black Swan μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΕ σε αυτό το ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ? Ηλίθιο χιούμορ, απαράδεκτη (σχεδόν ανεπαίσθητη) σκηνοθεσία, και χονδροειδή αστεία που είχαμε ακούσει χίλιες φορές καλύτερα στο «Robin Hood Men in Tights» του Θεού «Mel Brooks» πριν από περίπου 20 χρόνια το 1993!

Νάταλι, θέλω να πιστεύω ότι είχες πιεί πολύ, ήταν βράδυ, δε θυμάσαι…

P.S. Ζωούλα, Ντεσανέλ, έκανα ότι δε σε είδα… #monoagapi

Νο1. The Tree of Life.

Για κάποιες ταινίες.

Δεν υπάρχει ο κατάλληλος αριθμός λέξεων για να περιγραφούν.

Ούτε η ποιότητα των λέξεων είναι αντάξια του κινηματογραφικού αποτελέσματος.

Μία από αυτές τις ταινίες είναι το Tree of Life.

Πριν από καιρό έκατσα κ έγραψα γύρω στις 1500.

Αν δε βαριέσαι, διάβασέ τις εδώ.

Αν βαριέσαι.

Να θυμάσαι πάντα.

ΤΟ TREE OF LIFE ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ E B E Ρ.