Moneyball (2011)

«There are rich teams. And there are poor teams. Then there s fifty feet of crap… And then there s us!». Ο Brad Pitt στον πολυδιαφημισμένο Οσκαρικό του ρόλο για το 2011 (όχι, δε νομίζω να προταθεί για το Tree of Life…) υποδύεται το Βilly Bean (παρά λιιίγο Jean), γενικό διευθυντή στην ομάδα baseball του Όκλαντ ο οποίος όταν στενεύουν τα οικονομικά περιθώρια για την ομάδα της πόλης, προσλαμβάνει τον άγνωστο Peter Brand, αναλυτή και στατιστικολόγο, του οποίου την «περίεργη» μέχρι τότε μέθοδο η οποία βασίζεται σε αριθμούς και εξισώσεις εφαρμόζουν σε συνεργασία για πρώτη φορά στο άθλημα.

Κανένα ρόλο δεν παίζει αν τα κατάφεραν ή όχι (αν και δε νομίζω πως αν έχεις έστω και την παραμικρή επαφή με το εξωτερικό σου περιβάλλον μπορείς να φανταστείς το αντίθετο) Η ταινία του Μπένετ Μίλλερ που μας έχει δώσει το αριστουργηματικό «Capote», καταφέρνει όπως κάθε ταινία με sport περιεχόμενο και σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος, κυρίως όμως ορμώμενη από το αθλητικά της μέρη και όχι από τις ερμηνείες. Γιατί στην τελική, ποιός είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω το πόσο παιδαράς είναι ο Pitt. Tα απανωτά «Αχ και Βαχ» που ακουγόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής της (μαζί βέβαια με μερικά «ρε συ, πως γέρασε έτσι…) το πιστοποιούν και με το παραπάνω. Παρόλα αυτά η ερμηνεία του μοιάζει με αυτοκίνητο της φόρμουλα 1 στην εκκίνηση, όπου ναι μεν με το που πέφτουν τα κόκκινα φώτα το γκάζι κολλάει στο έδαφος, στην πρώτη όμως στροφή από τα 320 χιλιόμετρα αναγκάζεται και κατεβαίνει στα 80. Ο χαρακτήρας που υποδύεται στην ταινία δυστυχώς ΔΕΝ έχει το βάθος που περίμενα, ΔΕΝ έχει τις μεταβολές εκείνες που θα μπορούσαν να τον κάνουν «ιδιαίτερο» (γεγονός που λατρεύει η Ακαδημία αλλά ίσως και το ίδιο το αντικείμενο της ταινίας τον δυσκόλεψε) και κυρίως ΔΕΝ σε πείθει. Μοιάζει περισσότερο να ερμηνεύει «τον εαυτό του», έναν Sport Pitty όπως τον φανταζόμαστε όλοι στην καθημερινότητά του, χαμογελαστό, γεμάτο ενέργεια και θράσσος, έτοιμο να προσπαθήσει τα πάντα για να καταφέρει αυτό που σκέφτεται. Το ίδιο ακριβώς βέβαια ισχύει τόσο για τον συμπρωταγωνιστή του Jonah Hill ο οποίος καταφέρνει «το Μαγικό» και διατηρεί για πάνω από 120 λεπτά την ίδια ακριβώς χαζόφατσα στο πρόσωπό του (!). Παρόλα αυτά η μεγαλύτερη απογοήτευση της ταινίας δεν είναι το δίδυμο των πρωταγωνιστών της.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση έρχεται από τη συμμετοχή του Philip Seymour Hoffman. Δεν ξέρω πόσα χρήματα του έταξαν για να ξυρίσει το κεφάλι του και να βάλει μία εφαρμοστή αθλητική μπλούζα που διαγράφει υπέροχα τη μπάκα του, αυτό όμως ερμηνεία δεν ήταν. ‘Η τουλάχιστον δεν ήταν ερμηνεία από αυτές που ο ίδιος μας έχει συνηθίσει. Του το συγχωρώ βέβαια μιας και έχει δώσει συγκλονιστικούς χαρακτήρες τα χρόνια που πέρασαν αλλά την επόμενη φορά οφείλει να πει του μάνατζέρ του να είναι πιο προσεκτικός. Δεν μπορείς να έχεις παίξει φίλε μου Φίλιπ Σέυμουρ στο Capote (δεύτερη φορά το αναφέρω, κάνε ένα κόπο να το δεις να καταλάβεις γιατί) και στο Synecdoche, New York και μετά να έρχεσαι και να μου δίνεις τον επίπεδο σε κάθε επίπεδο Art Howe, προπονητή της ομάδας του Όκλαντ, ο οποίος έχει αναλάβει το έργο να βγάλει την παναγία στον Brad (προκαλώντας φυσικά τις διαμαρτυρίες και ύβρεις του γυναικείου πληθυσμού της αιθούσης…)

ΣΤΙΓΜΗ ΟΣΚΑΡ: Δεν ξέρω αν η ταινία καταφέρει και κάνει τελικά την έκπληξη (ακόμα δεν γνωρίζω αν φέτος θα είναι πέντε ή δέκα οι υποψηφιότητες) παρόλα αυτά είμαι σίγουρος ότι ούτε φέτος θα είναι η χρονιά της Μπραντζελίνα να καθαρίσει το ραφάκι που έχει φτιάξει πάνω δεξιά από το τζάκι της για να προετοιμάσει το αγαλματίδιο του αντρούλη της. Παρόλα αυτά όμως, το διωράκι περνάει νερό, και μπορεί το θέμα της ταινίας να είναι κομμάτι στριφνό (αλήθεια, ποιός κατάλαβε ποτέ το baseball για να το καταλάβουμε σε 120 λεπτά εμείς) έχει όμως τις ανατροπές που πρέπει να έχει κάθε ταινία με παρόμοιο θέμα ενώ το γεγονός ότι πρόκειται για Αληθινή Ιστορία πιστώνεται στα υπέρ της και της δίνει ένα έξτρα ενδιαφέρον.

ΣΤΙΓΜΗ ΧΡΥΣΟΥ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟΥ: Φίλιπ Σέυμουρ μην επαναληφθεί, θα στραβώσω. Σου Μιλάω Χόφμαν!

ΜΟVIE TRIVIA: Την ταινία είχε αρχικά αναλάβει να σκηνοθετήσει ο Steven Soderbergh των Oceans 11 – 12 -13 … 20234 αλλά μας τελείωσε νωρίς.

ATAKA ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΜΕΙΝΕΙ: Ugly Girlfriend means Νο Confidence (πες τα αγόρι μου!)

ΔΕΙΤΕ ΤΗ: Αξίζει τον κόπο. Εσείς θα πάτε για τη μπαλίτσα και το κορίτσι για… Ναι μωρέ, και αυτό για τη «μπαλίτσα» θα πάει. Κανένας Brad Pitt!

Rating: Αν ήταν η ιστορία του χτισίματος της Μπαρτσελόνα με την έλευση του Πέπε Γκουαρντιόλα και των ΚοντοΜηχανών του, θα της έβαζα 5 Καθαρό. Επειδή όμως δεν είναι, το τριαράκι νομίζω είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό.