Είναι το Uncharted3 το καλύτερο παιχνίδι του 2011?

Πολύς είναι ο θόρυβος που έχει ξεσηκωθεί τις τελευταίες μέρες για το  αν το Uncharted 3 είναι το «Perfect 10″ του 2011. Μάλιστα η βαθμολόγησή του με 9 από το Gamespot (τη στιγμή που το IGN του έδωσε ένα σπάνιο ολοστρόγγυλο 10άρι) ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στην gaming κοινότητα δίνοντας στο αντίστοιχο videaki του youtube ένα σύνολο 800 αρνητικών κριτικών στο σύνολο των 1200, με το αντίστοιχο ποσοστό να αγγίζει το 70% πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για παιχνίδι παρόμοιας εμβέλειας!

Ακολουθεί το διαβόητο πλέον review του Gamespot.

Το Uncharted 3 είναι η τρίτη (οκ, το περίμενες…) περιπέτεια του Nathan Drake, της αρσενικής έκδοσης της Lara Croft, ο οποίος αναζητάει όπως πάντα έναν χαμένο θησαυρό, καθιστώντας εαυτόν, τον συμπαθέστερο αρχαιοκάπηλο όλων των εποχών. Η περιπέτεια ξεκινάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ένας καυγάς με γροθιές και μπουκάλια που σπάνε σωρηδόν σε κεφάλια ανάμεσα στον Ναθάνιελ και τον μέντορά του, τον ψιλόλιγνο μανιώδη καπνιστή πούρων Sally (σλας «Αγαπούλα, πούλα») και μία ομάδα από Αγγλάρες οι οποίοι μαζεύουν το ξύλο της χρονιάς τους. To μενταγιόν που φοράει στο λαιμό του ο Drake από το πρώτο επεισόδιο του παιχνιδιού, εξαφανίζεται μετά από μία ντροπιαστική ήττα και από τη στιγμή εκείνη και μετά οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε, δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, διότι κάθε μια από αυτές μπορεί να χαρακτηριστεί ως Spoiler και δε θέλω να σας χαλάσω το σασπένς! Στα μεγάλα συν του παιχνιδιού, το γεγονός ότι εγκαταλείπεται το μεταφυσικό πεδίο της δεύτερης συνέχειας του παιχνιδιού, γεγονός που κάνει τον τελευταίο κακό του τρίτου μέρους, δύσκολο αλλά όχι εκνευριστικά ανίκητο (ναι, το δεύτερο μέρος του παιχνιδιού δεν το τερμάτισα από τα διαόλια μου!)

Περνώντας στο τεχνικό μέρος του παιχνιδιού, τα πάντα κυλάνε άψογα. Η κίνηση του κεντρικού ήρωα της ιστορίας, είναι εξαιρετική και το frame ratio κινείται με εκπληκτική σταθερότητα σε πολύ υψηλά επίπεδα. Τα διαφορετικά μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία είναι μαγευτικά (με ιδιαίτερη έμφαση στο Γαλλικό κάστρο και το Νεκροταφείο Καραβιών όπου νοιώθεις την ανάσα σου να κόβεται) ενώ το σύνολο του κόσμου που κινούνται οι ήρωες μοιάζει αχανές κυρίως λόγω της εκπληκτικά λεπτομεριακής σχεδίασης, αν και η φύση του παιχνιδιού επιβάλλει μία καλώς εννοούμενη γραμμικότητα που συναντάται ακόμα και στα καλύτερα shooting arcades. Εξτρα μπόνους η πίστα στη θάλασσα, όπου κουνιούνται τα πάντα και αναγκάζεσαι να στοχεύεις στο περίπου μιάς και βρίσκεσαι εν μέσω θαλασσοταραχής! Και φυσικά πέρα από όλα τα άλλα, υπάρχουν και τα Multiplayer κομμάτια, τόσο το Online Deathmatch όσο και το Split Screen (το οποίο δεν έχω δοκιμάσει ακόμα). Στο συμμετοχικό παιχνίδι όμως τα πράγματα αγγίζουν το άριστα. Οι χρόνοι αναμονής είναι από τα 30 μέχρι τα 60 δευτερόλεπτα για αναζήτηση παιχνιδιού, το respawn γίνεται σε χρόνο κάτω των 5 δευτερολέπτων, τα trophies είναι αμέτρητα, και το καλύτερο από όλα είναι ότι ακόμα και όταν σε σκοτώνουν διαρκώς (μιάς και υπάρχει κλασσικά ένα πρόγραμμα στα team ups όπου χαρακτήρες με level 10 μάχονται με χαρακτήρες level 70 με φριχτά αποτελέσματα) εσύ εξακολουθείς να μαζεύεις πόντους (έστω και με πιό αργό ρυθμό) δίνοντάς σου έτσι κίνητρο να συνεχίσεις να παίζεις ξεκλειδώνοντας έτσι νέες δυνατότητες και ισχυρότερες βελτιώσεις στον εξοπλισμό σου. Σημειωτέον η Naughty Dog χρησιμοποιεί για πρώτη φορά το online pass το οποίο κοστίζει 10 ευρώ και περιλαμβάνεται μόνο στη συλλεκτική έκδοση του παιχνιδιού, ή αγοράζεται έξτρα ως add on από τον PSN.

Είναι όμως το Uncharted άξιο του δεκαριού του IGN?

Νομίζω πως όχι! Παρά την ασταμάτητη δράση, τα απέραντα πλάνα με τον ήρωα να μοιάζει κυριολεκτικά μυρμήγκι χαμένο μέσα στον συγκλονιστικό όγκο των πολύχρωμων εικόνων (με peak το αεροπλάνο στην έρημο και το εγκαταλελειμμένο καράβι), και το συγκλονιστικά εθιστικό Multiplayer το παιχνίδι έχει κάποια τρωτά σημεία. Στις σκηνές όπου ο Drake αναγκάζεται να τρέξει, μοιάζει πολλές φορές με μεθυσμένο δρομέα μαραθωνίου, σκουντουφλώντας δεξιά και αριστερά ενώ στις σκηνές που βγαίνει από το νερό μοιάζει ολόστεγνος, κάνοντάς μας  να αναπολούμε το «πλιτς πλατς» και τα κυβικά νερού που άφηνε πίσω απ την κοτσίδα της η γλυκιά Λάρα. Επίσης «παιδικοί» χαρακτηρίζονται οι γρίφοι του παιχνιδιού, οι οποίοι προσπερνώνται με χαρακτηριστική ευκολία, τη στιγμή που περιμένεις μία κλιμάκωση όσο το παιχνίδι εξελίσσεται.

Και εδώ θα μου κάνετε την παρατήρηση: “Kαλά, εδώ συζητάμε για το παιχνίδι της χρονιάς, και εσύ κολλάς στο ότι τα ρούχα του Drake δεν βρέχονται». Και όμως. Το παιχνίδι, σε αυτά τα τρωτά σημεία του, σου θυμίζει ότι… Είναι παιχνίδι! Και αυτό, όσο και αν ακούγεται παράξενο και ακραίο, του χαλάει το δεκάρι. Σίγουρα κανένα παιχνίδι δεν ξεπερνάει το αισθητικό αποτέλεσμα του Uncharted3. Κανένα. Ούτε καν οι πέντε Λάρες μαζί. Παρόλα αυτά το δεκάρι δεν του το δίνω.

Θα περιμένω απλόχερα να το κερδίσει η τέταρτη συνέχεια.

Μέχρι τότε θα αρκεστεί από μένα, σε ένα απίστευτα αυστηρό 9μισάρι. Rating:

Nαι…

Aγόρασέ το ΧΤΕΣ!